| dc.description.abstract | Životna sredina su prirodne i radom stvorene vrednosti i ukupan prostor u kome čovek živi i u kome su smeštena naselja, dobra u opštoj upotrebi, industrujski i drugi objekti. Prirodne vrednosti životne sredine su prirodna bogatstva, zemljište, vode, šume, vazduh, biljni i životinjski svet (Zakon o zaštiti životne sredine, Službeni Glasnik RS, 66/1991). Ona predstavlja skup prirodnih i stvorenih vrednosti čiji kompleksni međusobni odnosi čine okruženje, odnosno prostor i uslove za život (Zakon o zaštiti životne sredine, Službeni Glasnik RS, 135/2004).
Na osnovu zvaničnih definicija, jasno je da životna sredina predstavlja naseljeni deo Zemljinog prostora u kome živa bića mogu da opstanu. Ona podrazumeva kompleks svih uticaja van određenog organizma, koji dolaze, kako od nežive prirode odnosno fizičko-hemijskih uslova sredine, tako i od drugih živih bića, te zajedno deluju na dati organizam, na onom mestu na kome živi. Pod uticajem društvene delatnosti, sredina u kojoj čovek živi sve se više menja, gubeći svoj primarni izgled i svojstva. Svaka izmena životne sredine, koja se nepovoljno odražava na ljudski život i pozitivne ljudske i društvene aktivnosti smatra se zagađenjem (obično se pod tim podrazumeva unošenje hemijskih supstanci, bioloških materija ili mikroorganizama u određenu sredinu). Sve ljudske delatnosti, u manjoj ili većoj meri, utiču na životnu sredinu. Delatnosti koje mogu negativno, pa samim tim i neprihvatljivo uticati na životnu sredinu su: energetika (uključujući nuklearnu energiju), industrija, saobraćaj, poljoprivreda, urbani razvoj, turizam i rekreacija, domaćinstva, šumarstvo, ribolov i akvakultura (Slika 1). Ove delatnosti stvaraju pritiske koji mogu da budu stresni za životnu sredinu (ispuštanje zagađenja u vazduh i vodu, otpad, buka, radijacija, hemikalije i prirodne i tehnološke opasnosti). | sr |
